Het paradijs op aarde

1. Èze

Hooggelegen boven de Middellandse Zee wordt Èze beschouwd als een van de mooiste dorpjes in Alpes-Maritimes. Het oude dorp is toegankelijk via een indrukwekkende versterkte poort uit de 14e eeuw. Hoog in het middeleeuwse dorpje bevindt zich een mooi natuurgebied met een exotische tuin. Het uitzicht over de zee en de baai van Monaco is schitterend, bij helder weer kan je zelfs Corsica zien liggen.

Als je hier bent begrijp je waarom God leefde in Frankrijk – tot 1884. ‘God is dood’, zijn overlijden werd officieel vastgesteld door de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche tijdens een wandeling van Èze-sur-Mer naar het hogergelegen dorp.

Het door hem ontdekte Nietzsche-pad is een pittige klim van zo’n anderhalf uur. Hier bedacht hij het derde en vierde deel van 'Also sprach Zarathustra', waarin hij zichzelf en de mens tracht te overwinnen. Een nobel streven, ik was al blij dat ik dit pad had overleefd.
Het keienpad begint tegenover het treinstation van Èze-sur-Mer. Wanneer je de weg oversteekt, staat Èze-Village aangegeven op een bord. Al na een paar meter word je beloond met een prachtig uitzicht over de mediterrane kustlijn. Ook de rest van het pad staat op borden aangegeven. Goede wandelschoenen werden me aangeraden, schuivend op de gladde lederen zolen van mijn artistieke schoenen begrijp ik waarom Nietzsche God verdoemde.

2. Saint-Paul de Vence

Dit hooggelegen dorp biedt schitterende panorama’s. Over de zee reikt het uitzicht tot de Kaap van Antibes: een beeld dat meerdere schilders charmeerde. Giacometti, Miró, Chagall, Modigliani en Matisse werden allen aangetrokken tot het licht van dit eeuwenoude plaatsje.

In de oude, smalle straatjes vind je vele bekende kunstgaleries. Bij de ingang van het dorp, in de schaduw van de grote platanen, ligt het beroemde plein La Place de Gaulle, beter bekend als Place du jeu de boules, legendarisch door de partijtjes petanque van Lino Ventura en Yves Montand.

In 1920 opende Paul Roux met de hulp van zijn moeder een café met een openluchtterras waar in het weekend werd gedanst. De bar trok al snel veel volk uit de buurt aan, wat Paul op het idee bracht om uit te breiden en te heropenen als ‘Colombe d’Or’, een herberg met drie kamers. De vriendelijke sfeer en Pauls diepe interesse in de kunsten leidden tot het bezoek van veel artiesten: de muren werden al snel bedekt met schilderijen van Picasso en Matisse, die vaak werden ingeruild voor een verblijf of een paar maaltijden.

3. Anthéor

Anthéor is het balkon van de Corniche d’Or. Langs deze legendarische route bereik je het massief van Estérel, waar je als in een viplounge de duizelingwekkende kliffen en vele baaien en inhammen krijgt gepresenteerd. De Corniche d’Or slingert zich tussen de baaien en rode rotsen een weg tussen Cannes en Saint-Raphaël. De rode kleur hebben deze rotsen te danken aan een vulkaanuitbarsting 250 miljoen jaar geleden.

We hebben Les Chambres de Mon Moulin in Pégomas gekozen als uitvalsbasis voor de verkenning van deze streek. Patricia en Yannick hebben deze 18e-eeuwse watermolen omgebouwd tot een prachtige chambre d’hôtes. Als de nacht valt en de krekels hun partituren opbergen, de andere gasten hun kamer opzoeken en Patricia het ontbijt voor de volgende zonsopgang voorbereidt, ontkurkt Yannick nog een laatste fles rode wijn en trakteert ons op les petites histoires van de streek, de amuse-gueules die je niet in reisgidsen vindt. Er schuilt magie in het maanlicht van deze streek.